‘En zeggen dat ik op brunettes val…’ (uitstap 09/04/2017)

9 April 2017, een zon-overgoten dag, en dit konden we al vanaf iets voor 7u afleiden. Ikzelf stond met mijn schoonvader te wachten op de bus. Zowel voor mijzelf als voor hem moet dit van onze schoolcarrière geleden zijn (maar met 30 jaar verschil). Ervaring hebben we beide niet als het op Blonde d’Aquitaines aankomt maar er waren wel die Wit-blauwe 20 jaar geleden. Met dieren omgaan verleer je niet maar we kunnen wel stellen dat de technieken en de kennis de afgelopen jaar sterk gewijzigd is.

Vol goede moed, met vooral ‘vreemden’ stapten we op de bus. Gelukkig kenden we de organisatoren die ons deze trip aanbevolen; waarom? waarschijnlijk merkten ze meteen de interesse en de passie voor vee en landbouw op. Tijdens de volgende twee opstap-haltes wisten we direct dat we niet de enige geïntresseerden waren.

Eens aangekomen in Sprimont zat er een klimmetje in naar het bedrijf van Stephany, Vanop het weggetje konden we het heuvelachtige weiland reeds aanschouwen. Meerdere dingen spookten door ons hoofd; – lastig, mocht je hier een tang vergeten om beneden een afspanning te herstellen – dit maaien brengt ook risico’s met zich mee, maar dit bezweek natuurlijk onder de schoonheid van het landschap. Eens op het erf aangekomen hoorde, rook en zag je ze… De Blondines.

De bedrijfsleider, Bernard, nam geen blad voor de mond en beantwoordde elke vraag. Het volledige bedrijfsbezoek verliep heel vlot. Heel specifieke vragen kon ik nog niet stellen, ik ben namelijk nog kennis aan het maken met het ras. Na de rondleiding was er nog tijd voor een kleine ‘show’. Op dit bedrijf fokken ze namelijk ook schapen en border-collies, de ideale combinatie voor een spektakel opvoering. Bernard toonde hoe goed hij afgestemd is op z’n herdershond en hoe snel deze viervoeter wel is. Een mooie aanvulling op de blondines, want geef toe; hoe hard je ook zou proberen; een blonde leren om schapen te drijven…

Tijdens het aperitief en de lunch kon er over alles eens worden nagepraat, bevindingen delen, ik hoorde dat er zelf aankopen gedaan werden. Alleen maar positieve dingen dus voor iedereen. Het kon ook moeilijk anders; De zon, lekker eten, lekker drinken, de natuur. ‘Leven als God in … De Ardennen’.

De namiddag bracht ons een kijk op een totaal verschillend bedrijf. Hier was er meer ingezet op het Volume. Zeker als je wist dat een deel van het vee nog een eind verder in Malmedy stond. Ook een groot deel van het vee was reeds buitengebracht. Verstaanbaar met deze temperaturen en we kunnen het hem dan ook zeker niet kwalijk nemen.

Dit was nog niet alles; na dit bezoek konden we onze volledige dag nog eens bespreken tijdens een volwaardig diner in Tongeren. Ik liet me zelf vertellen dat het effectief vlees was van de Blonde d’Aquitaine. Een ding was ik zeker; het smaakte!

Zo.. Nu konden jullie deze trip ervaren door de ogen van ‘een leek’. Ik wil jullie alvast van harte proficiat wensen met de organisatie van deze uitstap die voor mij zeer leerrijk en aangenaam was. Om terug te komen op de titel; mijn smaak is tijdens deze uitstip niet veranderd, maar ik had het dan natuurlijk ook niet over rundvee.

Jonathan De Fraine